Nankör Dost Şiiri - Veysel Şimşek

Ektiğini biçermişsin yıllarca,
Nere gitsen dışlanırsın kullarca,
Beklesende adam olmaz ginlerce,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Çoktur nankör çoktur her yerde sürüyle,
Hep yerinir varlığıyla varıyla,
Yola bile çıkmam böyle biriyle,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Zanneder kendini sanki kısmet verendir,
Bunu yapan eşim dostum yârendir,
Nispet bana karşı sefa sürendir,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Yalanda olsa söyler dostum der meler,
Kalpten hesat ama yüzüne güler,
Affetmez dar günde defterden siler,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Desende anlamaz insana eğil,
Çıkar için seven dostlar dost değil,
Sen yas çeksen bile o çalar davul,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Gariplere kırk yılda bir gün doğar,
Boyun eğsen bile nankör dost vermez değer,
Güvendiğin o dağlara kar yağar,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Göndersende haylaz it gitmez davara,
Hain dostlar ısındırır gavura,
Fırsatçıda fırsat hükümdar para,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.

Veysel hep gördü yaşadı birebir,
Gerçektir bu sözler değildir tabir,
Hain dostta çoktur kin ile kibir,
Kör kurşundan beter olur nankör dost.