Nankör Şiiri - Kaya Ünver

Sayende başımı taşlara vurdum
Enkaza çevirdin, yıktın be nankör
Bu aşkı kendime nefretle sordum
Beni bana düşman ettin be nankör

Ellerimle hergün zehir yiyerek
Ecelimden evvel kefen giyerek
Bu kadar çok neden sevdim diyerek
Beni bana düşman ettin be nankör

Ziyan oldu senle geçen her anım
Kabus gibi artık hatıram, anım
Bu bedene ağır geliyor canım
Beni bana düşman ettin be nankör

Yüreğimde aşkın közü kalmadı
Ne varsa silindi izi kalmadı
Yaşamanın tadı tuzu kalmadı
Beni bana düşman ettin be nankör

Kırdın kollarımı bir garip kuş misali
Kaldırıp attın beni bir parça taş misali
Sende yaşa, sende yaşa sende gör
Senide yıkıp gitsin senin gibi bi nankör