Nankör! Şiiri - Cihat Şahin

Etmiş arzı ihata, taun misal bir halet!
Güya adı çağdaşlık(!) hakikatte cehalet!
Kahir ekser bilmiyor, nimetlerin kadrini,
Nankörlük bunun adı, neticesi; sefalet!

Tefekkürü bilmeyen, bilir mi teşekkürü!
Açıkgöz geçinenler, oynuyor bakarkörü!
Bunca inam, ihsana, yakışır mı bu tavır!
Ne kul sever ne Allah, elbette ki nankörü.

Alıp bizi nisyandan, insan yaptı yaratan!
Ne maymundur ne balık, bil ki Âdemdir atan!
Etmek gerekir iken, buna sonsuz hamd, şükür,
Nankörlüğün yüzünden, aştı boyunu hatan!

“Kâfi değil” diyerek, sultan yaptı dünyaya!
Altına binek verip, bırakmadı hiç yaya!
Kiminden sütler sağdın, kimini kesip yedin!
Dökseler kalemlere, biter mi saya, saya?

Postu güzel olandan, kürkler yaptın üstüne!
Fazlasını lütfedip(!) ihsan ettin dostuna!
Kimse hesap sormadı, “cani, falan” diyerek,
Verilmedi bir ceza, onca su-i kastına!

Onca sebze, meyveyi, sen yiyorsun sadece!
Çalışır kara toprak, ins için gündüz, gece!
Musahhar hava ve su, amade güneş emre,
Böylemi çözülecek, desene bu bilmece?

Teşekkür etmez mi sin, bir kuldan bahşiş alsan?
Hoş tavır bekler mi sin, ikramlar eden olsan?
Elbette ister herkes, ihsana teşekkürü,
Öyleyse teşekkür et, Rabbine sen bir kulsan!

Nankörlük büyük gaftır, yakışmaz akil kula!
Velev ki nankör insan, vicdandan muaf ola!
Yetişir bunca gaflet, tövbeyle dön mevlaya!
Felahın bu yoldadır, hiç sapma sağa, sola!

Cihat ŞAHİN
17.05.2010-İZMİR