Hatırlarım ilk ayrıldığımız zamanı
Senin bana aldığın hediyeye sarılırken ben
Sen ise başkalarının koynunda kim bilir ne için ağlarken,
Ben ise hep seni düşlerdim
Sen ise arkamı dönmemi bekleyip
Sırtımdan vurmak isterdin
Vurdun işte,
Artık gölgem kadar yakın ve karanlıksın bana
Ellerin bana ulaşamayacak kadar özürlü
Sen ise taklitçi bir kör
İstemediğini görmemezlikten gelen
Alçak bir nankör.
Zaten karmakarışık bir aşktı.
Artık gözlerim kapalı dinliyorum seni
Aynı Orhan Veli’nin
İstanbul’u dinlediği gibi.
Kayıt Tarihi : 9.4.2007 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!