Nankör Şiiri - Dilara Erciyas

Kapılmış gidiyorduk sevginin seline,
Dilimizde şarkımız söylüyorduk aheste,
Aniden gelen olsa da ölüm bile,
Korkmuyorduk can beraber öleceğiz diye.

Anlamadım nankör sebepsiz gidişini,
Batırdın dünyamızdaki sevginin güneşini,
Unutamam isteme benden,unutamam asla seni,
Kalbim kırık,gönlüm buruk bıraktın gittin beni.

O kadar yaşanmış anıların hatrına,
Dön son defa dön bak bana,
Elimi tut birkez daha,
'Seni seviyorum' de haykıra haykıra.

Hani aşıktın bana hani seviyordun,
Yanımdayken bile beni özlüyordun,
Zalimsin sen sevgili kalbimi yordun,
Günlerce kendime 'neden? ' diye sordum.

Hani yapamazdın bensiz,muhtaçtın sevgime,
Hani değmezse olmazdı nefesim tenine,
Adamıştık kendimizi en güzel günlere,
Ne oldu nankör? Değiştin mi sende.

Sevdam gizli kaldı kalbimde,
Sanma ki sana olan sevgim dilimde,
Mecnundum bulamadım Leyla'yı sende,
Kandım evet zalim senin yalan sevgine.

Çektim acıların en büyüğünü günlerce,
Ölüp dirildim bir günde bin kere,
Yalvardım 'gitme' diye hayaline,
Artık bir şey farketmez gelsende-gelmesende...