Nankör Şiiri - Nevin Kılıç

Ne diyeyim bilmem, görmüş sonradan.
Bir gram insanlık çıkmaz ki ondan.
Hem kereste hem de dönmüş maymundan.
Böyle bir insanın temeli nankör.

Vur aşığım cana dokunsun sözün
Küllenmiş ateşte harlanmaz közün.
Nurlandıkça parlar dürüstlük yüzün
Yalanlar baş tacı, doğruluk nankör.

Aç açın halinden anlamaz olmuş
Vicdan kayıplarda edepsiz dolmuş
Bu dünyanın artık düzeni buymuş
Düzene yürüyen ayaklar nankör.

Bu gün söz verip te yarın cayarlar
Kısa günde karı kardan sayarlar
Fitneyi, fesadı, kini yayarlar
Kitabi bilmeyen kullarmış nankör

Sustum bir kelam çıkmaz dilimden
Çaresizim bir şey gelmez elimden
Kimse anlamıyor garip halinden.
Koynunda büyüyen gülleri nankör.

Nasıl bu hale geldik biz böyle
Doğruluğa kattık bin türlü hile
Yalan yanlış demez düşüyor dile
Adaleti görmeyen düzenmiş nankör.