Namzet Şiiri - Murat Özgören

Birgün
hayat kahvesinde defterim dürülüp,
yenik bir tavla oyuncusu gibi koltuğumun altına sıkıştırılacak elbet
Belki
cam bardaklı çaylarımdan
Güneş'in yakamozu sürülmeyecek avuçlarıma
yiyemeceğim odun fırınından yeni çıkmış
bol susamlı simidimi bir daha
Sonra
az şekerli kahve fincanın boş kalacak
tabakam tütünsüz
Dizelerim yetim kalacak
ünlü, ünsüz
Biliyorum
çoğu farkına bile varmayacak yokluğumun
Fark edenler de unutup gidecekler bir kaç gün batımında
Sokak kedilerim öksüz kalacak,
toprak sofralarında serçelerim susuz.
Bilmediğim aşklarım duyacaklar belki
üzülecekler
gözyaşı dökecekler
Kimi sevinecek belki oh diyerek
Kimi derin bir of çekecek yürek çıbanında.
Ciğerim bayram edecek belki
nefesim duman değil toprak kokacak
Saçlarım yerçekimiyle inatlaşmayacak
kendini bırakacak
Ayak tabanlarım acımayacak yürümekten
boylu boyunca uzanacak
Sonra
uyumaya doyacak göz kapaklarım
mutlulukla.
Birgün
hayat mektebinde defterim dürülüp,
sınav stresi bitmiş bir öğrenci gibi elime tutuşturulacak elbet.
Artık fani değil bakiliğe namzet.

M.ÖZGÖREN