Namütenahi efsunlu deniz mavisi gözlerin

namütenahi gözlerin birazcık sokulurdu gözlerime
göz aynama dökülürdü sonsuz mavilikte ki sevinci
o sıcacık muhabbeti epeyce uzun sürerdi
vakitsiz olurdu göz ayrılıkları
göz sancılarına dönüşen hele o kaş çatmaları
güneş ışığını yayar gibi ay nurunu salar gibi
kalbimin ıssız vadilerin de inzivaya çekilirdi
namütenahi efsunlu deniz mavisi gözlerin

nazarın etkisinde efsaneleşirdi mütemadiyen
her seferinde büyüsüne maruz kalırdı bakışlarım
mukaddes özgürlükler mavi umutlara mahkum
ceylan düşlerinden gizli lütuflar serpiştirirdin
muhtaçlığına sürgün göz bebeklerime
ben yine tutsak ben yine kelepçeli
uykusuz gecelerimin yegane müsebbibi
namütenahi efsunlu deniz mavisi gözlerin

takılırdı göz ucuma bulutları
göz yaşlarım delice bir tufana dönüşürdü
kaç vakit atılırdı bilmem kasırgalara duçar
meryemin alınyazısına benzer bir yalnızlığa
aynalı beşiklerde mesihler büyüten
namütenahi efsunlu deniz mavisi gözlerin

zuhur edince ufuklarda tüm ihtişamı
göz kamaştırır Rahmanın en güzel tecellisi
hele de bir güzelde ise cenneti unutturur
seraplara benzeyen ışıldayan yıldızları
içimde uyanışlar ziyasına pervane
ödül mü vuslat mı yoksa bir rüya mı
yalnız bana sunulan saadet yüklü saltanat
namütenahi efsunlu deniz mavisi gözlerin

redfer