Namütenahi Şiiri - Mehmet Çoban

Gök boşaldı dün gece
Işıklar düştü geceye

Dışarıya çıkılabilecek gibi değildi
Gecenin sessizliği gök gürültülerine yenildi
Zaman gecenin ikisi
Sustu köpek sesleri
Sadece yağmurun, şimşeklerin sesi
Uykuların zamansız misafiri

Sabahın aydınlığında düştüm yollara
Yollar ıslanmıştı yağmur sularıyla
Su birikintileri çukurlarda
Güneşle şakalaşmakta
Yakamozlarıyla

Ne zordur güzeli tarif etmek
Ya en güzel, ya da çok güzel deyip geçivermek
Yeter miydi güzeli tarife?
Hiçbir tarif sığmazdı güzele
Yıkanmış gökyüzüne
Yıkanmış yeryüzüne
Gözlerim değer de
Mis kokuları nefesimde
Güzeli düşlerken nasıl diye
Yağmur arkası doğadır derim işte
En güzeli güzelden öte
Çok güzel güzellerden öte
Namütenahi diyen eskilere
Namütenahi derim ben de nazire edercesine

Yine karabulutlar var gökyüzünde
Belki değecekler yine gecede
Uyumak vaktidir gündüzde
Seyretmek için yağmurları gecede

Çıktım beton şehirden dışarıya
Yürüdüm kırlara, dağlara
Islanmış yollarda
Su göletleri kenarlarda
Değişik kokular vardı havada
Yaşama bilenme vardı doğada
Yükselttim içimdeki umutları hayata
Yıkanırken doğa
Yıkandım ben de ufuklara
Her türlü kötülükten uzakta
Bilirim güzellik, sevgide, saygıda
Barışta, huzurda
Gülümseyen dudakta
Parıldayan bakışlarda
Dinleyen kulaklarda

Canlı cansız bir arada
İnsan hayvan bir arada
Sadece insanca
Sadece doğalca
Felsefelerden, ideolojilerden uzakta
Yalandan, riyakârlıktan uzakta
Bencillikten, çıkarcılıktan uzakta
Hayat bir damla suda
Bir damla sudan yaratılan inana

24.01.2015 – İzmir