Namus Diyorsun! Şiiri - Burhan Sevimligil

Kalender erkeksin, insanlığa dert.
Nankör, edep bilmez, namert!
Resulün bile diyorken emanet.
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Gir çık boy göster eşe dosta.
Şükür dersin, tükürsem iki posta.
Ruhun alçak senin, kafan hasta!
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Ana da, bacı da ister yoldaşın...
İster düşün, ister kaşın!
Farkı yok birinden sırdaşın.
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Rahman seriyorken ayağına cenneti.
Kibrini alıyorsun bırakıp rahmeti!
Hâlbuki seversin sen yalaklığa zahmeti!
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Sesine ilişilse sözde kıskanırsın.
Ne zaman sıkışsan sığınırsın!
Bu yüzsüzlüğü sen iyi tanırsın!
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Senin zevkine hayat onuda sürükler!
Sefasını sürersin, gelir cefayı böler.
Senden daha zararsız kütükler.
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Bir söyleyen olsa ya öylece kalıyorsun.
Belki de bu işten sen zevk alıyorsun.
Zaten alçaksın daha da alçalıyorsun!
Namus diyorsun, namus dövülür mü?

Zorla mı kıldılar senin gibi öküze nikahı?
"Doğmaz olaydın!" neyin eksik kalır izahı?
Mide bulundıyor senin gibilerin mizahı!
Namus diyorsun, namus dövülür mü?