Namerdim Şiiri - Serpil Koçar

Yandı yüreğim, kül oldu aşkından
Bir daha gelirsem kapına, kov beni
Gelirde yalvarırsam namerdim ulan
Ne gurur kaldı nede onur aşkından

Hep bileti kesilmiş bir yolcu gibiydim sende
Uğurlanmayı hazır bekliyordum, valiz elimde
Aşkına divane olmuş bir divaneyim kapında
Sen ise beni sürgün etmeye yer arıyordun

Oysaki aynı şehirde, aynı havayı solumak bile seninle
Ayrı bir gururdu benim için, sevdasına düştüğüm
Senden ayrı kalmak, hasretine düşmek bile işkencedir
Şimdi kovuyormusun sen beni gönül kapından aşk

Ben yaptığım fedakarlıklardan değil de
En çok gördüğüm vefasızlıktan yoruldum
Hiç beklemediğim bir yerden yedim kurşunu
Ölüyorum, kan kaybından değil sevginin bitişinden

Kaderim buymuş dedim ve sustum usulca
Bir gün gelirsen kapıma, affet beni diye
O kapıyı açarsam namerdim ulan namert
Diz çöksende önümde, affedersem seni namerdim ulan namert