Yandı Yüreğim Şiiri - Serpil Koçar

Yandı Yüreğim

Yandı yüreğim, kül oldu aşkından
Bir daha gelirsem kapına, kov beni
Ne gurur kaldı ne de onur aşkından
Gelir de yalvarırsam namerdim!

Hep bileti kesilmiş bir yolcu gibiydim sende
Uğurlanmayı hazır bekliyordum
Her an her dakika valizim elimde
Oysa aşkına deli olmuş, divaneydim kapında
Sen beni sürgün etmeye yer arıyordun!

Oysa aynı şehirde, aynı havayı solumak
Ayrı bir gururdu benim için, sevdasına düştüğüm
Senden ayrı kalmak, hasretine düşmek zulümdü bana
Şimdi sen beni kovuyorsun gönül kapından!

Ben yaptığım fedakârlıklardan değil
En çok gördüğüm vefasızlıktan yoruldum
Hiç beklemediğim yerden yedim kurşunu
Ölüyorum ölüyorum, bu sevginin bitişinden!

Kaderim buymuş dedirttin, susturdun ya beni
Bir gün gelirsen eğer kapıma, affet beni dersen
Açarsam o kapıyı sana namerdim namert
Diz çöksende önümde, affedersem seni namerdim!

Yakıp yıkıp geçtin bütün hayallerimi
Kül ettin düşlerimi, çaldın gençliğimi
Bu can senden helallik istemez bir daha
Adımı anarsan bile bedduam yeter!

Ben susmadım, susturdun beni zorla
Kırmadın, parçaladın beni bile bile
Şimdi dönsen de dönmesen de fark etmez
O kapı sana sonsuza dek kapanmış!

Aşk dedin, ateş ektin içime
Yandım, kül oldum, paramparça oldum
Artık seni affetmeyeceğim
Bir daha adını bile anmayacağım.