Namaz Kılan Sarhoşlar Şiiri - Büşra Dağ

Bir varmış,bir yokmuş misali,
Küçükler, büyükler ve ağabeyler..
Birer birer döküldüler.
Ne gördüler,ne duydular ne de farkına vardılar.
Öyle diyor ; hakikati Kur'an.
Lakin okuduklarını anlamadılar.

Sabhatan akşama kadar,
O camiden bu camiye
İmam efendilerin müftülerin peşinden dolaşırlar.
Taziyelerde koşuştular, meydanda bakıştilar.
Çokça dinlediler,
Aksine göz göre göre zulme sessiz kaldılar.
Sustular, sustular, sustukça sustular..
Şehirde yanan ateşe, Kral Neron gibi güldüler.

Yıkılan evler, köşkler ,saraylar mıdır?
Yoksa kadim medeniyetin gönülleri mi?
Cahiliye asabiyetini koymuş ağabeyler
Cennetin analarının ayakları altında olduğundan gafiller..

İlim neydi,irfan -medeniyet?
Akif dedi ya ;Celladina aşık olmuşsa bir millet
Hakkıdır göreceği zillet.
Ya kendini bilmek ?
Mühim olan buydu tabii.
İnsan olmaktı erdemli.
Öyle olsalardı halleri?
Demezdi ki rabbin
Feveylun Lilmusallin!!!