(Aşkıma....)
Sendeki sen:
Tez canlılığın,
Zihninde;
Üretkenliğin,
Tevekkülünde;
Sevgin,
Diyalektiğinde;
Bedenin,
Ekmeğinde;
Sabrın,
Ademden ötede;
Yakıtın,
Yaşadığın çağın,
Unutulan değerlerinde;
Geleceğin ise,
Yalnızca,
Yüreğinde!
Anlaşılman ise,
Familyan bireylerinin,
İkra nispetinde;
Ya bendeki sen,
Her karşılaşma ve vedalaşmada,
Eller önde kavuşturulup,
Denilse de:
Hindistan’da NAMASTE!
Diğer bir değişle,
“İçinde olan,
Ve tüm evrenin yaşadığı,
O yeri!
İçimde olan,
Ve tüm evrenin yaşadığı,
O yerden!
Saygıyla selamlarım,”
Türkçe’siyle;
Ben!
Ellerimi açarak,
Bir ömür,
Tüm evrenin,
Yaşadığı o yerleri,
Bir’e indirerek,
Yaşamak isterim,
Seninle.
Kayıt Tarihi : 15.8.2000 08:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferah Güneri Bircan](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/08/15/namaste.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!