Nakışlar Bozuldu Şiiri - Cevdet Altay

Nakışlar Bozuldu

Gönül bahçesinde kurumuş güller,
O sebepten artık ötmez bülbüller,
Bu mevsimde açan lale sümbüller,
Darmadağın olmuş yüzümden benim.

Sırtımı bir koca taşa yasladım,
Selam verip yüce dağı sesledim,
Belki duyar diye umut besledim,
İşiten hoşlanmaz sesimden benim.

Hazoy bulağının suyundan içtim,
Bir yolunu bulup derdimi açtım,
Gülşah bahçesinin içinden geçtim.
Nakışlar bozuldu izimden benim.

Sorunlar arttıkça indi derine,
Boyun büküp durur can kaderine,
Ağlamaktan biten yaşlar yerine,
Kanla hicran akar gözümden benim.

Bir gül sevdim kapris yapıp duruyor
Dikeni gönlüme batıp duruyor
Derinden, derinden yakıp duruyor
Her gelen ısınır közüm den benim

Cevdet Altay

Sırtımı bir koca taşa yasladım,
Selam verip yüce dağı sesledim,
Belki duyar diye umut besledim,
İşiten hoşlanmaz sesimden benim.

Hazoy bulağının suyundan içtim,
Bir yolunu bulup derdimi açtım,
Gülşah bahçesinin içinden geçtim.
Nakışlar bozuldu izimden benim.

Sorunlar arttıkça indi derine,
Boyun büküp durur can kaderine,
Ağlamaktan biten yaşlar yerine,
Kanla hicran akar gözümden benim.

Bir gül sevdim kapris yapıp duruyor
Dikeni gönlüme batıp duruyor
Derinden, derinden yakıp duruyor
Her gelen ısınır közüm den benim

Cevdet Altay

Cevdet Altay
Kayıt Tarihi : 2.3.2015 18:15:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Cevdet Altay