Nağmenin hissedilen çığlığı!

Sessizliğimle başbaşaydım
Gözyaşlarımla yapayalnız hicranı koklamaktaydım
Halin arka sayfalarında bilmem ki ne aranırdım ve ne sorardım

İçimde yıllara sâri umutlarım
Sukut içinde soluklandığım barizleşen çığlıklarım
Hazanın resmettiği korkularım ve halimle özdeşleşen o yaprağım

Sayfalarım hiç tükenmiyor
Fakirliğimden nükseden korkularım peşimden geliyor
İdrake açlığım başlıyor ve irfan solgunluğum kalbime nazar ediyor

Ruhumdan kopmalar başlıyor
Zaman her şeyi en bariz bir şekilde hikâye ediyor
Lakin edeple muarız halim geçit vermiyor ve sinemi açıkça dağlıyor

Gel ne olur sen bari suçlama
Sosyolojiden koparak hazin olan ahvalimi tarama
Varlığımda hurdalığa bulaşma ve insan kimliğimle ruhumdan kaçınma

Hani sabır bir direnişin adıydı
Kanaat ikliminde vazgeçilemeyen ikbali bahardı
Rızayı banide, sevdanın harından aşka uzanan yollardan bezirgândı

Kim bilir artık nelerde yalan
Yanlış içinde nefes alarak aşkın dirliğine uzanan
İhsan için yalvaran, ihlâs için bahane arayarak fütursuzca yakaran

Bakın beyan ediyorum fakirim
Hal dilinde acizleşen derbeder bir âdemi dilim
Hasrettiğim kilimlerim ve ruhumdan nükseden hüzünlü serzenişlerim

Sevmekten arî isen hayıflan
Sevilmeyi hak edemiyorsan mutlaka kalp noksan
Âdemi beşerin tarihini koklasan, ilimden korkmadan irfana yanaşsan

Âlem içimde dinmeyen akımdır
Zaman devran için insana sunulan vahdeti şükrandır
Akıl insan için en itibarlı ekrandır ve salimen dirlik içinde aklanandır