Nağme-i Vasiyet Şiiri - Bülent Öntaş

Ben ölürsem dokunmayın Safiye'ye
o da ağlasın doyasıya cenazemde
yesin ikramlıklardan
hayrına
kim demiş ki sevmeyi sevilmeyi bilmiyor diye...

Ben gülersem günün en son vaktinde
son deminde gidersem güle oynaya menzile
azıcık
yavaş kapatın tabutu üzerime
çaktırmadan göz kırpayım güzelim Safiye'ye...

Küsmeyin darılmayın dostlar
hayat böyledir işte
kimi öğrenir her şeyi keyfince, kimi cahilliğinden beter
Safiye'de bilsin ki sessiz sedasız son gidişimdir bu
bırakın sarılsın o da beyaz tenime
utanmasam ben sarılacağım kefeni yırtarcasına
Safiye'ye de...

Hesap kitap işini bilmedim
son güne kadar; bir Safiye gününde uğramadı yanıma keder
bu son vasiyetimse eğer
ben ölürsem söz vurmayın Safiye'ye

ah Safiye ah
onsuz da ölünmüyor ki arkadaş...

Bülent Öntaş
16.05.2024 - Vasiyet Şiiri Çalışması/ Şiir Atölyesi