Naftalin Kokusu Kıvamında (Deneme)

zaman geçtikçe yazacak, paylaşacak pek bir şey de kalmıyor değil mi. hele aralarda heep uzaklıklar varsa..
gözden ırak olan misali. kimbilir onca gündür, aydır, mevsimdir, yıldır ne yaparsıın, ne edersinn.

yaşlanmaktan başkaca da kayda değer bir şey yok gibi sanki hayat denen dipli kuyuda. belki biraz da akıllarda kalan kırık dökük anılar bir süre daha. beraberimizde taşıdığımız, bir başına yaşadığımız anların dirseklerimizi yasladığımız örtülere sinen kokular.

aklımızın kalması gerektiği, ayaklarımızın götürebildiği yerlerle sınırlı sınırlarımız. gecelerin sessiz yalnızlığına doğan sabahların çöl terkisi. oysa, o kadar çok insanımız var ki; kimi yana döne etekleri tutuşan, pür telaş, ipince upuzun dumanında treni kaçırmamak için paçalarımıza yapışan; kimi olabildiğince dingin ve umarsız, deniz kıyısına terk edilmiş şezlong misali, varlığımızdan hoşnut ama bir o kadar da kayıtsız.

kimler girdi, kimler çıktı şuncağızımızdan, kimlere araladık kalbimizin örtülü perdelerini, kimleri buyur ettik gönül sofralarımıza. belki hayat bütün bunlarla güzel, evet güzel! adı üstünde 'hayat' yaşamaya değer.

seni son bıraktığımda güzel gözlerin kalmıştı bende. beni son bırakışında bir tutam sıcacık elim vardı avuçlarında. eskimden öte yüz tuttuğum kırışık buruşuk kalbim gibi kimbilir şimdilerde sen neye benziyorsundur?
daha bir büyümüş, daha bir serpilmiş dışın gibi içinde.

zaman geçtikçe yazacak, paylaşacak pek bir şey de kalmıyor değil mi. hele aralarda heep uzaklıklar varsa.
gözden ırak olan misali. kimbilir onca gündür, aydır, mevsimdir, yıldır ne yaparıım, ne ederimm...

sevgiler
ikimizle olsun
naftalin kokusu kıvamında
kalabildiğimiz
sürece....

mayıs 2005