Naftalin Kokulu Ayrılık Şiiri - Tülay Su ...

kanadına düş kurduğum martı
dönmüş sırtını maviye
beyazlığı açık yarama tuz basıyor

öyle sabah yeşili vuruyor yoluma
saklı adımların sokağına ağlıyorum

duvarımda bir çocuğun saçları uçuşuyor
yarına ilk adımı atıyorum
ardımda çoğul kimsesizliğim

bir ses gözlerimdeki ateşi söndürüyor
ağlayamıyorum artık sessizliğime

yanmak
iskeleti kalmış gölge
alnından öpüyorum ölümü

güz
gül dökerken son nefesime
yolumda yağmur yanıyor
kuruyorum