Nafiz Tançağlar Şiirleri - Şair Nafiz Ta ...

ÖZ MENDE

Öz mende hey özüm, öz mende.
Derelere akar öz mende.
Yıllrdır hep böyle yaşarım,
Yanmış ta kavrulmuş öz mende...

Hadi çık gel ey para artık yeter.
Bu sensizlik bana ölümden beter(!)
Yıllardır bu yollarında, gözlerim(!)
O destelerin, şu gözümde tüter(!)

İçimi bilsen, seni nasıl çeker(!)

Yemen Şehidi Dedem’e…


Molla Halil’in oğlu bir Ömer,
Oymağa ad veren Hacı Ömer,
Hayratlar yapar Kabe Yolu’nda,

Tanıdım seni,“para” değil misin?
Sen,yüreklerde yara değil misin?
Kimileri seninle övünse de,
Sen, alınlarda kara değil misin? ..

Hızla koşarsın, kimisine hazla,

SİLLE

Hayat su gibi akıp gidiyor,
O yar da bana bakıp gidiyor,
Ömrüm böyle geldi, geçti, gitti,
Kader silleyi çakıp gidiyor…

- 1 -

El bebeğim benim, gül bebeğim!
Şu gözümün nuru, göz bebeğim!
Rüzgarda savrulan tanelerin,
Sanki, kırlarda bir kelebeğim! ..

MAHMATLI

Gemrik Beleni’nde bir Mihmatlu.
Tam cenup yamacında Bozatlu.
Karayusflu’nun da konduğu,
Kimi yer ürün, kimi yer otlu…

TÜRKÇE’M ÇINARIM

Türkçe’m, çınarım, dallarını kimler kopardı.
Sana bunları, hep kayıtsız Türkler yapardı.
Onlar seni unutur, doğru yoldan sapardı.
Türlü dillere, deyimlere sanki tapardı.

- 1 -

Türkçe’ni, Türk’üm,Türkçe’ni…
Uçmağa giden Türkçe’ni…
Turan İli’nin Türkleri,
Ko aparsın o Türkçe’ni…

Tuyuğ*; Turan’ın, Oğuz’un özüdür.
Çağatay, Hazar Türkü’nün sözüdür.
Dil arı, akıcı, berrak su kimi,
Çoban pınarının tam gözüdür…