Nafile Adam Şiiri - Gürkan Aydın 2

Arıyorsun, aranıyorsun
Kaybettiğini bulmak için sanki
Bakıyorsun, bakınıyorsun
Biliyorsun nafile işler be seninki
Kim bulmuş ki sen bulacaksın gideni
Gideni geri getirmek sanki harcın gibi
Onu kaybederken düşünecektin sen adam gibi
Öyle hoyrat ve umarsız
Bilecektin ki olmak yararsız
Kasmayacaktın be kendini gereksiz
Sanmayacaktın vazgeçilmezlik senin ederin
Sen bunu bilemedin, anlayamadın be adam
Dinlemedin bile karşındakini, sezemedin
Birkaç sevgi cümlesi bile kuramadın
Hissedemedin yaşadıklarını
Anlayamadın ona yaşattıklarını
Oysa ne kadar da emindin kendinden
Dönecekti, olacaktı etrafında pervane gibi
Sanki sen arzın merkezi, o da peyki sanki
Şimdi arıyorsun ya yana yakıla
Nafile
Farketmeden öldürüyorsun be adam
Sen kendini ne sanıyorsun
Sonra da ağlıyorsun
Ağla oğlum ağla
Ağla kafasızlığına
Ağla duygusuzluğuna
Bilesin ama
Ne kadar baksan da fallara
Adaklar adasan da o yollara
Kimleri sarsan da o kollara
Biliyorsun nafile hep kalanlara
Gidenler dönmez ama
Kalanlar hep kalır sınıfta…