Nafile.. Şiiri - Hasan Şahin

Bilmem kaç gün olmuş çalmayalı telefonum, arka bahçede güller solmaya durmuş susuzluktan, kaç gündür açılmamış kapısı, ne yağan yağmur düşmüş üstüme, ne açan güneşten nasiplenmişim, bir deli boran varken içimde, kalakalmışım kendimle beraber......
Sesin kulağımdan gitmedi henüz ve hala gözlerinde dinlenmeye çalışıyorum hayal ederek derinliklerini, saçlarının rengi bulaşmış ellerime ne yapsam nafile.....Kulağım telefon sesini beklemiyor artık, biliyorum ki sen benden daha güçlüsün bu konularda, benim içimde hala bir yaramaz çocuk oynarken sen okyanuslarda büyük yenilgiler yaşamışlığının tecrübesiyle dikiliyorsun karşıma, oysa ben içimde ki fırtınalardan korkar olmuşum, vurmuşum deliliğe kendimi en rahatından.Anlatamadıklarım benimle kaldı, sende gidenleri sorma sakın, sorma ki bilmeyesin benden aldıklarını, üzülmeyesin..Arka bahçeye girmem artık uzun süre, belki kalanları gömecek bir yer ararım kısa bir vakit hepsi bu, sonra yaşanmamış aşkların meltemiyle avuturum gönlümü..Sen neler yaparsın bu arada bilemiyorum, şarap içemezsin asla, asla şiir okuyamazsın aşka dair ve denize bakıp çay içemezsin yalnız akşamların kuytularında, belki ince bir özlem duyarsın yaşanmamışlıklara dair zaman zaman sonra,
Akıp giden gecenin içinde öğütürsün yaşanan her şeyle beraber sessizce, birde bakmamak
İçin çırpındığın gözlerimi ararsın başka yüzlerde farkına varmadan, ağlamanı istemem asla
Sakın ağlama bunlara dair, ağlama ki içimizdeki acılar kocaman lahitler gibi kalıversin yerinde
Aynı hatalara düşmeyelim, yaşamayalım benzer şeyleri farkına varmadan...özlediğin sevgiler düşler ya bir adım önünde olsun ya bir adım ardında, ben olmasam da sevdalar hep yanı başında olacak yaz yağmurları gibi, sakın korkma....