Hep aynı yaşanmışlıklar Şiiri - Hasan Şahin

Bu kaçıncı yenilgim acaba diye geçiriyorum aklımdan, kaç kez yıkıldım bu hüzün yamaçlarında ve kaç kez tutsak kaldım utanarak kuytularda biçare....Eski aşklar beliriyor hafızamın karanlık koridorlarında, o çektiğim ızdırablar el sallıyor eski bir dostu görmenin heyecanı gözlerinde....Her aşkın ardından verilmiş sözler geliyor aklıma, hani içkiyi fazla kaçırıp ta uyanılan baş ağrılı sabahların tövbesi gibi, oysa geçen zamanla beraber unutuluyor o sabah ve o ağrılar, ardından yeniden “Rakı şişesinde balık olsam”lar başlıyor kasvetli akşamların dinlentilerinde...Vazgeçilmezlerim bakınıyor küskün küskün vazgeçilmişliğin burukluğuyla “Hani sondu, başka olmayacaktı? ” diye söylenerek...En kasvetli gecelerimin yarenliğini yapmış sevdalara haksızlık mı bir sonra ki yaşanmışlık bilemiyorum, yoksa aldığım yaraları onaracak bir liman arayışı mı sessiz sedasız...Aslında her seferinde bir öncekinin yaralarını sarma çabasında olduğumu biliyorum için için, biliyorum her dokunulan yerimin sızım sızım sızladığını gün ağarırken paylaşılanlardan sonra vıcık vıcık bir utançla! !
Hangisi doğru bilemiyorum, terkedilmişliğin acısı mı bu denli hırpalıyor yoksa yeterince sevilmemişliği hissetmenin kaygısı mı, oysa ne fark ediyor ki, öyle yada böyle upuzun yatmışım yalnızlığın sofasına...Beni bende kalanlar paralıyor çıplak gecelerin koynunda biliyorum, içilmiş şarabın buruk tatları kalıyor dilimde damağımda, uçuşurken her yanımda eller, gözler ve hüzünler, ben bana kalanlara bakıp benlikten çıkıyorum her seferinde.....
Kaç yıl geçti bu yaşanmışlıkların ardından, neler değişti hayatımda farkına varamadan ama bakıyorum da değişmemişliklerde var baş ucumda duran kendi edasıyla....Korkuyorum diye kendimi kandırdığım ne varsa aşka dair hep kendini tekrarlıyor zamanla ve taşıyor acılardan ne varsa zaman hınzırca bir tavırla...Şimdi nereye baksam onu görüyorum, ne yana dönsem burun burunayım bana bıraktıklarıyla an be an..Bir bakıyorsun çay bardağına düşmüş gölgesi
Yudumladıkça zehirleniyor her uzvun başka bir ızdırabla, bir bakıyorsun sakin dalgaların arasından gülümsüyor o gül yüzü senin çaresizliğine ışıklar saçarak...Artık aramayacağını kabullenmez bir inatla gözün telefonda, her çaldığında onun sesini duymanın vereceği mutluluğu arıyorsun çocukça ve her seferinde kendi umutlarının oyuncağı olmanın hafifliğini duyuyorsun üstüne örtmeye çalıştığın sabrın ardına gizlenerek...Artık ne yapsan nafile, nereye kaçsan imkansız, bırakmaz yakanı ne pişmanlıklar nede terkedilmişliğin sancısı, geriye kalan bir söğüt gölgesinde içilen demli çayın yanına katık edilmiş kasvetli bir sigara olur tesellin her sevda sonrası tövbeler içinde