Nafile Şiiri - Ercan Ağtaş

yaşamın pervasızlığını
sıralayınca
şu koca kentin ortasında
yalın yalnızlığıma küstüm
gün batımında yükselen sesleriyle
kuşların kulaklarını çektim
ama nafile

ben yaşarken yaşamı özledim
ansızın dalarda gelir diye
geç vakitlere kadar
geceyi bekledim
ama nafile

hafif çiseleyen yağmurla
yürüyorken
asık suratlı bir rüzgarın çelmesi
güpe gündüz güzel günümü
çileden çıkmış çamura çevirdi
görsünler diyerek
düşüncelerimi
çınar ağacının dallarına bağladım
yine de nafile

herhanbirzaman/herhangibirdörtduvar