Nadya Şiiri - Şair Passman

Çokları geldi geçti içimden.
Hep anlatamadım ve hiç anlatamadım kendimi.
Dünyam krallığıydı kırgınlıkların.
Doğmamamış sevinçlere ne tebessümler gizlemiştim de küflenip atılmışlardı hepsi çöplüğüme.
Belki de bu yüzden hiç güzel olmamıştım.
Belki de bu yüzden hiç yüzümü kaldırmamıştım yerden.

bi bilsen nasıl muhtacım sana
bu can ölümüne hasret sana
anla artık,
sensiz geçen günlerin kazası yok! ! !

gün gelirde düşersem kollarından
gözyaşın kadar yakın olacağım sana
her damlada süzüleğim yanaklarından
ve halep şahit olacak yanlızlığıma
ve ben üşüyeceğim iliklerime kadar..

nadya! ! ! son bir kez,
bir kez daha sarılırmısın bana
güllerim solarken içimde,
düşerken kollarından sessizce
gözlerime bakıp,
son kez sevdiğini söylermisin
söylermisin nadya..