Nadia Şiiri - Mehmet Can Şan

-Nadia
yeniliyorum
tut beni-

Nadia
adını rastgele bir dilin lehçesine çevirirken ben
mürekkepli kollarımda buldun
satılmaktan eskimiş bedenini
biliyorsun
sana hiç masallar okumadım
benimkilere de sen hiç yakışmadın
bir gün soracak olursan
yalnızca tayfası intihar etmiş bir geminin
yüzme bilmeyen korsanıydım
ki hala yaşıyorsam
gemiyi nasıl batıracağıma olan merakımdandır

bana artık
ölmüş şairlerin kanlarını verme Nadia
umut boklu gökyüzümde hayat yok

kendimden kaçarken
düşündüm
ölümle yaşam arasındaki mesafede
duraksız ve yalpayarak
kaç kilometre boğulduğumu
düşündüm
ve inan
kendimden kaçarken
boy farkı yapmadan
İskenderler adına da düşündüm

sana kırgın değilim Nadia
ruhun aşkın kanıtıydı,
ruhum hayatın yalanıydı
bildiğim tek şey
pişmanlık kokan nefesinle,
intihar emzirmiş cümlelerime
kaçıncı katta olduğunu soramazsın yoğun bakımın
ki biraz şanslıysam, morg kapısının
tanıdın beni
sevmem pek ihaleli yalanları
yalnızca ben
senden daha erken vazgeçersem
fırtınalar büyütme bana karşı
çünkü bu ışıkları
bil ki ellerim kapatmadı

bana artık
gündoğumlarından bahsetme Nadia
son gecemde dudakların varsa bile
yeni doğacak bir güneş yok

Nadia
artık beni yazma
beni lanetle gurursuz yalanlarınla
bırak aforoz edilsin adım, günlüğünün sayfalarında
ah Nadia
artık beni okuma
beni boğ sığ sularında
rant kurbanı her dizi gibi
erken finalle bitti bu yara

ve tüm bunların adı bir hataysa
benim sevdiğim kadının adı
hala
Nadia

-Nadia
yeniliyorum
unut beni-

İzmir / 24.02.19