Nabza vuran kan sıcaklığı

ortadan ikiye bölünmüş ömrüm
kapatıyorum geçmişin hesabını

sonsuzluğun aynasında leke oluyor günahlarım
ahretin ışığını gölgeliyor isyanlarım
hesabı verilmez anılar bırakıyorum ardımda
eğreti hazların kuyusuna

vuslatlarım köşesinden yırtılıyor
daralıyor yerleştiğim odalar
tenim soyunuyor ruhumdan
aynalardan çekiliyor suretim
dudaklarımda yarım kalan sözler
yarım yamalak heyecanlarım

sonu gelmez yokuşlarda susuyor kalbim
çıkmazlara varıyor yürüdüğüm her yol
yeni yeislere açık koyu karanlıklar.
yırtılacak bir gece kara toprağın suskunluğu
sonsuzluğun ufkuna nefes nefes kanatlanacağım

çaresizliklere bırakacak değilim
sert iklimlerden gelen rutubetli rüzgarlara,
özlemlere sürgün cennet hasretini
ruhuma düzen verecek duygularla yüklüyüm
nabza vuran kan sıcaklığında
şafak vaktinin tazeliğince

redfer