Sen ki Hatem-i Embiya/ Sen ki Fahr-ı Âlem
Mümkün müdür dil söyleye/ vasfeyleye kalem
O yoktu yeryüzünde
Gecenin örtüsü vardı gündüzlerin yüzünde
Bir rüzgâr esiyordu küfür kokulu
Bedevîlerin yaleylince
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta