İnsanlardan umudumu keseli,
Günler, aylar geçti nice yıl oldu!
Maddi rüzgâr aramıza eseli,
Çoğu insan o paraya kul oldu!
Kalmadı değeri, dostluğun, asın,
Kimse anlamıyor gönlünde yasın,
Bulunamaz oldu çeşmede tasın,
Muhabbete baksan; saç, tüy, kıl oldu!
Dar eder dünyayı kendi başına,
Kimse bakmaz gözlerinin yaşına,
Artık nadim olsan boşu boşuna,
İnsanlara hayat şimdi zûl oldu!
Bırakmadı toplumda hiç değeri,
Kalmadı dünyanın rahat bir yeri,
Bulamadı eşek vursun eyeri,
Halı, kilim, savan hepsi çul oldu!
Sevgi-saygı yavaş yavaş tükendi,
Maddiyat değerin hepsini yendi,
Dertli baktı sessiz sakin söylendi,
Sözümüz döküldü yere pul oldu!
ERDEMLİ-02 Ocak 2017 Pazartesi
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 9.1.2017 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Toplumda yaşanan hayattan bir kesit almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!