Müzmin Yalnız Şiiri - Muhammet Üresin

Başlamasın hiç bitecekse eğer sürmeyecekse bir ömür git şimdi sen de bana hiç gelmeden
Alışmasın gözlerim ışığına ne yaparım ben ya sonra beni karanlıklara hapsedersen
Nasırlaşmış bir kalp güçlükle atıyor zaten son kalan gücünü de tekrar sevmeye harcamasın
Uzaklaştım ben çoktan aşkın hüküm sürdüğü diyarlardan kimse gelip bana aşktan söz açmasın

Yok artık öyle deliler gibi sevip sonra elinde paramparça bir yürekle geriye dönmek
Issızlığım iyi böyle benim şu an tek isteğim uzanıp gönül rahatlığı içinde ölmek

Lüzum yok hiç üzülür gibi yapmana sen ağlama hiç arkamdan hem neyinim ki ben senin zaten
Müzmin bir yalnızdım ömür boyu kimsem yoktu sen de herkes gibi hiç gelmedin ki bana esasen
Az gittim uz gittim aşk için ne çöller aştım sanırken bir arpa boyu yol alamamışım ki ben
Zahmet etme ben yolu biliyorum sessiz sedasız kalkıp giderim yine hiç şikayet etmeden