Muzaffer Uslu'ya Şiiri - İsmail Barış Yavaş

Mürekkep ağlar kalemim,
Ağlar ağlar, gözlerim uykuya kaçar.
Kömür kusar mendiline yoldaşım,
Rüştüm, arkadaşım,
Yüzüne kara islenmiş Zonguldağım.
Saçların kadar sarı bir güneş bekliyor seni;
Gülüyorsun kısarak gözlerini.
Gittiğin yerde.
Şiirlerin kadar umut bırakıyorsun ardında.

Biz daha doğmadan;
Sen tüberküloz mevsimleri ciğerine çektin.
Hiç aldığı nefesten ölür mü insan?
Ölmeyecektin, ayıp ettin,
Gencim, Muzaffer'im.

Ekim 2019, Kütahya