Muzaffer Efendi..! Şiiri - Oguzhan Oguz

Muzaffer Efendi..!

Bizim Muzaffer’le hanımı;
Ulu orta demeden
Şehrin orta yerinde
Üstelik yüksek sesle
Bir garip bağrışma
Yalvarıp yakarma
Bunlar ne diye sormak geldi içimden
Çevirdim bizim Muzafferi
Hal nedir kuzum dedim,
Bizim Muzaffer içlendi
Derin bir nefes verdi
Tam anlatacaktı derdini
Araya avradı girdi
Kör olasıca Muzaffer dedi
Hanım durda anlat derdini;
Ne yaptı yine Muzaffer efendi
Yapmaz olası kardeşim
Yine elektirik parasını ona verdim
Git öde borcumuzu dedim.
Fırsatı kaçırırmı köftehor
Düştü dört ayagının üstüne
Tamam hanım öderim dedi
Meyhanenin yoluna yeleniverdi
Tabiki herzamanki iş
Elektirik paralarını yemekmiş
Bir güzel baktı kendine
Alkol üstüne alkol ile
Tabi çok geçmedi sızıveri
Sabah nasıl oldu bilemedi
Yine herzamanki gün
Unutuverdi
Elektirik parasını ödeyemedi
Gelelim evdeki hale;
Hanım tereleli uçmuş yine
Bir bulsa Muzafferi
İnanki boğzındadır iki eli
Gel zaman git zaman
Muzaffer eve geldiği zaman
Hanım maşalı eli tavalı
Sorar Muzaffere bu hali
Sus pusdur, ne demeli
Hanıma karşı gelmemeli
Diye düşünsede Muzaffer efendi
Kafaya tavayı yedi
Birdaha yedi, birdaha yedi
Anam kafam nidalarıyla çıksada dışarı
Kavga sokakta nam aldı
Muzaffer kavgada muzaffer olamadı
Hanımın fendi Muzafferi yendi
Düştüler hakim yoluna
Eş dost girsede Muzaferin koluna
Hanım hala hey heyli
Susmuyor dili belli
Sayıyor, sövüyor söylüyor
Kurnaz Muzafer efendi bunları hiç dinlememli
Hakim karşısındaki tavrı
Kafasında belliydi.
Eğildi büküldü
Senbilirsin hakim bey dedi
Ufak bir kargaşa olsada ortamda
Hakim tokmagı masaya vurmakta
Susun atarım dışarı ha...
Ve sonuç yine belli; dava dışarda görülmeli
Ne huyundan vazgeçti Muzaffer efendi
Nede borçları ödedi besbelli
Kavga sokakta sürüyor öteden beri.
Artık yeter Muzaffer efendi.