Muz Adam Şiiri - Halil Topaç

Bir dost ile güya bana dost oldun.
Dost sanmıştım, meğer sen bir muz adam.
Huyun ele verdi, ne tez mor oldun.
Baharında bile oldun güz adam.

Gerçek gizlenmiyor, sis ile pus’la
Gel sırtını şu duvara bir yasla.
İster kendin ile beni kıyasla.
Sözüm eder senin gibi yüz adam.

Net değilsin her net’e oldun dara.
Dara olan gider düşer her dara.
Kötü huy yüzünü etmiş kapkara.
Hep erirsin yüzün güne buz adam.

Her musibet sana bir ders olmalı.
Bir ders sana bir doğruyu bulmalı.
Her insan insana saygı duymalı.
Var mı o tatlı dil, gülen yüz adam?

Hafif taşı her el alır savurur.
Ağır olan adam gibi oturur.
Hatadan er dönen doğruyu bulur.
Hep eğrisin olamadın düz adam.