El, kolektif yapıya göre yasak olanı yapmaya başlamıştı. Nefsine uyan El insanı kişisel mal mülk sahipliğinden bir süre sonra; kolektif mirası kişi mirası yapmanın çaresini aradı. El tarzı var oluş içine giren kişi, ön ittifakın kurallarını kendi kişi düzeyine indirgemelerle meşguldü. El kimi ortaklığa göre olan durumları tersten kural ve benimsemelerle kişisi durumlar yapmakla alan kazanıyordu. Yiten kolektifle durumlar kadarla, kişisel sahipliğin irade alanını kazanıyordu.
Bu bağlam içinde kişisel sahip oluşlar, kolektif olmayana göreydi. Çareler arıyordu. Özellikle de kamu mirasına karşı kişi mirasının ortaya konmasına çare arıyordu. El, köle sahipliği de olmakla zaten mal mülk kadar da insan sahipliğiydi. Monark yapı El toprağı içinde organizesini oluşup serpilene kadar içe kapandı. Çevreden soyutlanmaydı (tecritti).
Yakın temas kurduğu köleden haremi olan cins insanları da tecrit içinde ikinci bir tecride daha tabii kıldı. Böylece haremi diğer kölelerden de ayrıldı. Köleler yine dokunduğu kişiler olsa da ikinci kez tecride tabii tutulanlar, diğer kölelerden kopmakla cinselliğini de kişi sahipliği yaptı. Doğacak yavru nesebi hem güvenceye, hem tecride alınmıştı. Cinsellik te namus olarak önce El kişisi sahipliği oldu. Doğan çocuğun nesebini, kolektif nesep yerine; kişi nesebi yapmakla kişi, nesebini kendisine mirasçı yaptı.
Totem dönemden bu yana ortaklığa ait olan her tür avcılık, toplayıcılık nesneleri müşterekliğindi. Ön ittifakı süreçler içinde de üretim ilişkisi üzerinde, üretim hareketiyle ortaya konan ürünler ortaklığındı. Şimdi üretim nesneleri ve buralarda elde edilen meyve, yiyecekler; kundura gibi kullanımlar El iradeli sahiplik içinde yapılan bir keyfi takdirle kişi sahipliği olmuştu. Kölenin kişi mülkünü ve kişi mülkünden elde edilenleri, izinsiz kullanması YASAKTI (tabuydu). Bir El’in başka bir El kölesini kullanması da yasaktı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta