Mutsuzluk mutluluktur Şiiri - Nefes Sahfa

saplandığım iğrenç bataklık
tiz ruh çığlıkları
duyarım sazlıklar yatıp kalkarken
rüzgarda
sözcüklerimin karanlıklarından bir nur saçılır
mutlu hayatları deler geçer
ezer dertsiz, davasız insanları
anahtar basılır
siyah ışıklar söner
her yan daha biçim aydınlanır
bir yaratık olur yürür sazlıklar üstümüze
dört yan kuşatılır adım gürültüsüyle
kulaklarda aynı ses
akıllarda aynı soru
böyle bataklık mı olur
bi' o kadar kara
bi' o kadar beyaz
cevabım evet olacaktır
zaman zaman çöken bulutlar
nöbet gibi
her gün uğrar çalar kapını
bir anda her şey kararır
dur diyen trafik lambaları,
reklam panoları
karanlıklar kararır
fakat tersine işleyen bir içki yudumlamışsındır
sarhoşluğunu alan üstünden
uyanıksındır
daha basslı duyarsın
insanların boş yere üzülmelerini
kefenin içindeki adamın tövbelerini
ve küfür dolu lafları duyarsın dudaklardan yaradana dökülen
daha can yakıcı
daha bi' basslı
daha yaslı olursun dertler ile dertlendikçe
ama bu, bir kadehte boğulmaktan daha erdemlidir
bazen mutsuzluk, mutluluktur bilesin