Mutsuzluk gönlümü, sert rüzgarlarla uçurur,
İncitene kadar eser, kökünden koparır,
Çok uzaklara götürür, yapayalnız koyar,
Yenik düşerim kedere, kalırım kadere...
Kara hastalık mutsuzluk, her dört mevsim yoklar,
Zamansız sonbahar gelir, fırtınalar kopar.
Çiçekler bile her mevsim bambaşka bir renkte,
Ağaçların duruşları farklı bir ahenkte...
Okyanus kıyısındaki tüm kum taneleri,
Kalbimin zindanlarına gömülür sinsice.
Avutamaz ne hayaller, ne de hatıralar,
Gücüm kalmaz yarınlara, nefesim kesilir...
fevziye ildeniz
29 10 2009
Kayıt Tarihi : 21.11.2009 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!