Mutluyum Ben Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Hayatı senle sevdim, senle anladım.
Mutluluğu sadece sende var sandım.
O güzel gözlerine nasıl aldandım.
En derin yaraları ben senden aldım.

Gençliğim, güzel çağım, senle mahvoldu.
Yaşanacak yıllarım senle kahroldu.
Kalbim mutluluğu bak nerde buldu.

Bak sen yoksun, hatıran yok.
Oysa mutluyum ben.

Nasıl sevmiştim seni hatırlar mısın?
Güler geçerdin bana umursamazdın.
Ağlar, sızlar, yanardım, merhem olmazdın.
Şimdi ben o günleri, güler anarım.

Gençliğim, güzel çağım, mahvoldu gitti.
Kalbimi aşkın değil, tavrın mahvetti.
Sana olan sonsuz aşkım inan ki bitti.

Bak sen yoksun, hatıran yok.
Oysa mutluyum ben.

Kıymetimi bilseydin sen zamanında.
Sevgimi anlasaydın sevdiğim anda.
Gülünce güller açardı al yanağında.
Mutlu yıllar yaşardık ömür boyunca.

Gençliğim, güzel çağım, mahvolsa bile.
O yıllarım geçmişse, her an ahh ile.
Acıları unuttum, ben güle güle.

Bak sen yoksun, hatıran yok.
Oysa mutluyum ben.

Bak şimdi benim de bir sevenim var.
Kalbim mutluluk dolu, gönlüm bahtiyar.
Acıları bir bir sildi geçen şu yıllar.
Mutlulukla yaşanacak nice yıllar var.

Gençliğim, güzel çağım, mahvoldu diye.
Zehir etmem hayatı kendi kendime.
Yaşamaya bakarım beni sevenle.

Bak sen yoksun, hatıran yok.
Oysa mutluyum ben.

1981