Mutluyken Yazamıyor İnsan

Mutluyken yazamıyor insan,
Ne yazayım solumda ürkek atan serçeyi mi?
Koru alevlenen bedenimi mi?
Fırtına koparken dışarda,huzurla dolu yüreği mi?
Yağmur ıslatıyor kuşları,
Benimse içim sıcacık..

Neden bir dirhem vicdan azabı yok içimde?
Acı yok, hüsran yok, çile hiç yok
Tek hissettiğim sonsuz bir mutluluk,
Ve bunu kaybetme korkusu..
Bu huzurla toprağa girebilir mi insan?
Bu beden varsın çürüsün diyebilir mi?

Mutluyken yazamıyor insan,
Mutluluğun resmini yapamadı Abidin,
ben kimim?
İçimde ummanlar dalga dalga dans ediyor.
Uçuşuyor çöl kumları
Yine yere iniyor, kavuşmanın sevinciyle toprağa.

Ne yeşil arıyor gönül, ne gül ne Gülistan
Cennetim bu bedenin içinde sanki..
Bir koku kapladı her yanı mis gibi,
Tenefüs ediyorum bıkmadan usanmadan.
Taze yosun kokusu her yanı saran.

Mutluyken yazamıyor insan,
Ama imza atası geliyor
Tüm heyecanların altına
Kocaman, kocaman...