Mutluluk ve Huzur için Şiiri - Muharrem ...

Bazen dağlara vuracaksın kendini;
İçini haykırırcasına toprağına dökecek,
Kayalara türküler söyleyecek,
Bir ağacın dibinde gölgeleneceksin.
Yüksekten uçan kuşlara ıslık çalıp,
Alçaktan uçanlara selam duracaksın;
Uçamadığın için.
Yuvasına erzak taşıyan karıncaya,
Bir kez daha hayranlık duyacaksın.

Bir çobanın azığına ortak olacak;
Bulutlara şiirler okuyacak,
Uçurumun dibinden akan çaya,
Bir taş yuvarlayacaksın; sonraaa…
Aşağılara inip yassı taşlar yüzdüreceksin,
Çayın berrak ve beyaz sularında.
Üşünmeyecek kendini bırakabileceksin,
Akıntının seni sürüklediği yere kadar.

Ve o gün oradan ayrılırken,
Seni üzen, yüreğini burkan her ne varsa,
Orada bırakacak,
Bir daha geri dönüp bakmayacak;
Giden gitmiştir,
Kendine başka bir yol seçmiştir diyebileceksin.

Bazen esintili bir tepeye çıkacaksın.
Hani ilk gençlikte,
İlk âşık olduğunda,
Kulağını ilk sevdiğinin,
Sözlerine nasıl veriyorsan;
İşte öylece gömleğinin iki düğmesini çözüp,
Göğsünü serin rüzgârlara vermelisin.

Maddeye değer vermeyeceksin,
Her şeyin Yaradan’ın lütfu,
Bir sınavı olduğunu,
Bugün var, lakin;
Yarın yok olabileceğini asla unutmayacaksın.

Kıymetini bilecek,
Sıkı sıkıya sarılacaksın;
Sahip olduğun her ne varsa.
Anana-babana, karına-kızına.
Yahut var ise oğluna,
Kundaktaki bebene,
Eşin ile dostuna,

Atı alan Üsküdar’ı boylamadan,
İşine, aşına sahip çıkacak,
İnsan olan insana değer verecek,
İnsan kişilerle oturup kalkacak,
İnsanlığını kaybeden,
Bir daha bulması mümkün olmayandan,
Büyük bir günahtan kaçar gibi kaçacaksın.

Ve bütün bunları başardıktan sonra;
Karamsarlığa asla düşmeyecek,
Her ne olursa olsun,
Başına ne gelirse gelsin haktan bilecek,
Sabredecek ve göreceksin;
Göreceksin, her kışın ardında,
Yemyeşil kırlarla bezenmiş,
Rengârenk çiçeklerin boy verdiği,
Bir baharın seni beklediğini…