Mutluluk Nerede? Şiiri - Zeynep Demirel

bazen hayatın acımasız olduğunu düşünüyorum
duvarların üstüme yürüdüğünü
nefes almakta zorlandığımı
gecenin daha karanlık olduğunu
güneşin artık ısıtmadığını
bazen kendimi hapsedilmiş hissediyorum
giysilerim kefen misali sarıyor bedenimi
yatağım tabutum oluyor
etraf çok sessiz
sessizlik korkutuyor...
bazen gizli bir el yapışır boğazıma
bir hıçkırık takılır
gözyaşlarım ıslatırken yüzümü
sessizce ağlarım sebepsiz...
sanki bir uçurumun kenerındayım
gökyüzü uçsuz bucaksız
sonsuzluğa ulaşmak için uzatıyorum ellerimi
derin bir okyanustayım
etraf sakin masmavi
huzura ulaşmak için çabalıyorum
yemyeşil bir ovadayım
koşuyorum sadece koşuyorum
mutluluk nerede?
(30.05.2009)