Ah bu bitmeyen arayışlarımız, dinmeyen kalp ağrılarımız..
Sonunda kendi başına da mutlu olmayı öğreniyor insan.
"Sen mutlu ol, mutluluğuna katılmak isteyen olursa kendiliğinden gelir" diyor yüreğim.
Sonra anlıyorum ki Nazım'ın bahsettiği umut edebilme kabiliyeti hala benimle. İçim ısınıyor birden.
O sıcaklığa armağan ettiğim, bir kadeh şarabın verdiği hafiflikle yeniden kucaklıyorum hayatı ve "iyi ki" lerim için bir kadeh daha dolduruyorum.
Kayıt Tarihi : 12.6.2020 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!