Kadın Şiiri - Seyrani Göl

Mutluluğun resmi vardı desende,
Kadın, o resmi ilmek ilmek dokudu kilime.
Kilimdeki kadın gibi mutlu olacaktı.
Hep “ya nasip” dedi,
Kader dedi kadın.

Kaderi sana kim öğretti, kadın?

Dokuduğu kilimleri serecekti evine,
Göz nuru çeyizlerini bir bir çıkaracaktı sandığından.
Hiç değilse başını sokacak
Bir yuvası olacaktı işte...

Sonra bir yaratık çıktı ortaya
Sevgi bilmeyen, söz bilmeyen.
Yine kader dedi kadın.

Kaderi sana kim öğretti, kadın?

Kilimdeki kadının kınalı parmakları
Kanadı ilmek atmaktan,
Umudu söküldü dokumalardan.
Mutsuzluk sindi çeyizine,
Gözyaşı saklandı işlemelerin arasına...

Yine kader dedi kadın.
Kaderi sana kim öğretti, kadın?
Kaderi sana kim öğretti... kadın?
S.GÖL