Mutluluk, gürültüyle gelen bir sevinç değil —
sessizliğin içinde fark edilen bir denge hâlidir.
Ne coşkunun doruğunda yaşar,
ne de yokluğun kıyısında…
O, iki an arasındaki ince çizgide durur.
Bir kuşun kanadındaki rüzgâr kadar geçici,
ama bir nefes kadar gerçektir.
İnsanın eline sığmaz mutluluk,
çünkü o, tutunca değil — bıraktığında kalır.
Mutluluk bir varış değil,
kendine dönüştür.
Bir gün anlarsın:
arayışın kendisiymiş huzur,
ve bulmak dediğin şey,
hiç kaybetmemiş olmaktı aslında.
Bazen bir fincan çayın buharında gizlenir,
bazen bir çocuğun kahkahasında,
bazen de yalnızlığın içindeki
sessiz kabullenişte…
Mutluluk,
dünyayı değiştirmekten değil,
ona direnmeyi bırakmaktan doğar.
Çünkü dünya hep aynı kalır,
ama senin bakışın değiştiğinde
her şey yeniden ışır.
Ve sonunda fark edersin:
mutluluk bir hedef değil —
varoluşun kendi şarkısıdır,
duymayı hatırlayana kadar susmuş olan.
Sinan Bayram
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 16:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!