Mutluluğa beş kala uçup gittin elimden,
Kimse döndüremez artık yürüyüşünden,
Rüzgarlar eser,kelebekler kanat çırpar,
Gönlüm ise bu dört duvar arasında
Sıkışır durur.
Bir denize fırlattım efkarımı,yunus balığı tuttu.
Sanki hayallerimden deniz gibi berrak olan, bu
Yalnızlığımdan.
Dağda koşar durursun, papatyaların içinde ,
Ben bu aşkın arasında sıkışıp dururken,
Kimse bilmez Gönlüm, bu sevdadan dört duvar olup kalınca.
Kayıt Tarihi : 21.4.2022 03:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Beş
![Yusuf Ahmet Boz](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/21/mutlulugula-bes-kala.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!