Mutluluğa koşan intiharlar

Burjuvazi öyle yapıyor ki işini
İşi hızla bitiriyor
Tahrik edici değil hareketleri…
‘Tık! ’ Beyne sıkıyor mermiyi
Cennete geçiveriyor rahmetli

Ama öyle değil ki olayı anlatan haberci, yazar
Öyle değil ki olayı beyaz perdeye aktaran yönetmen
Onların dilinde, kaleminde, görüntülerinde zaman uzar da uzar
Kudurdukça kudurur bunları okuyan izleyen öfkeden.
Eğer ‘yalan’ söylemek sanatsa, en alası sarayda var.

İktidarlar nasıl da hizmet ediyor halkına
Görülmeyen bir cennet vaat ediyorlar ‘cehennem’de yaşayanlara
Kibarca diyorlar ki, bu dünyada mutlu olmayan gitsin oraya
Rahatlıyor insanlar rüyalarında nasıl rahatlarsa
Göz dikmiyorlar kralların saraylarına…

Mutluluk öyle abartılacak kadar zor değil, ‘kafası çalışana’
Bir bomba, bir kurşun, bir mayın, bir kefen ve tabuta
Ya da gönderirsin yüzlerce metre yerin altına
Devlet hizmet etmek için, yatırım yapıyor ‘cennet’ yoluna
Saray yapmak için el mi koymadılar cennet topraklarına?

Çocuklar melektir, sevimlidir ve sevilecektir
En çok da çocuklar layıktır mutluluğa
Cennete önce onlar gönderilecektir
On iki, on üç, on dört, on yedi yaşlarında,
Cennete önce onlar gönderilecektir.

Beyinlerde temizlik yapacaksın ki güce tapsınlar
Bu hizmetler için ihtiyaç vardır bin odalı saraya
Saray ne kadar büyükse o kadar büyür içindeki adamlar
İşin farkında olmayanlar, çalmak çırpmak günah diyorlar
Secde artık saraydır, tanrı inmiş göklerden saraya…