Mutluluğa Biletim Var

Ben ağlarken seni gülen gözlerinle tanımıştım.
Gülen gözlerinde ağladığını anlamıştım.
Ve büyüdükçe senin yaşadığın hüznünle tanışmıştım.
Senin annem olduğunu, büyüdükçe anlamıştım.
Korkarım sensiz gölgesiz kalıp ellerde kurumaktan,
Ve kurumaktan gözlerim, yağmur dinmek bilir mi anne?
Gölgesiz umutlardan
gölgesiz fidanlarla burkulur ya hani yüreğin.
İşte ben de tam gölgesiz fidan gibiyim.
Yüreğim yansa demir atardın yalnızlığa,
Vurgun yedik ayrılığa,
Günlerden bir günün sonu gelirse ayrılığa,
Bu sonsuzluk treninde ben de varım vagonda.
Fidanların gölgesiz kalmayacağı,
Annelerin acı çekmeyeceği,
Bir dünya düşlüyorum anne.
Tren kalkıyor şimdi gidelim ellerden…