Yüreğimden seni değil sanki ruhumu çıkarıyorum.
Sanki sen gidince ben biraz daha eksiliyorum.
O boşlukta senin yemyeşil gözlerini görüyorum.
İçimde bir yangın var sensiz söndüremiyorum.
Karşımda seni görsem gözyaşlarımı tutamam.
İnanıyorum ki ayakta bile duramam.
Bir kere daha arkandan gidişine bakamam.
İnan bana sensiz asla yaşayamam.
Gözüne güzel gelmeye bilirim.
İstersen yolumu bile değiştiririm.
Ama senden var bir isteğim.
Beni asla sensiz bırakma.
Bu hayatta herşeye daynabilirim.
Açlığa,susuzluğa,sıcağa,soğuğa.
Ama bir istisnam var bilirim.
Sensiz olan mutluluğa.
Hasan Yıldırım 2
Kayıt Tarihi : 8.12.2018 16:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Yıldırım 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/08/mutluluga-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!