Mutlu Son Şiiri - Behçet Hacıbeyoğlu

İçimdeki sesleri duyabiliyormusun,
içime akan gözyaşlarının sellerini,
bu selde boğulan benliğimin çırpınışlarını
ve tabi sessiz imdat haykırışlarını,
Duyabiliyormusun.

Günbegün eriyen bedenimi görebiliyormusun?
Gözlerimin derinliğindeki sığlığı farkettinmi
Ve ellerimin içindeki boşluğu
Peki dilime, dudağıma vurulan kelepçeyi görüyormusun?

Sen beni hiç dinledinmi?
Hiç baktın mı bana anlamak için,
biliyorum sende bir yalancı dostsun,
sende beni duymayacak hatta görmeyeceksin.

Benimde sadık yarim kara toprak olacak.
Onunla buluşunca ancak acılar son bulacak.
Beni bir tek o anlayacak
ve bir tek o sevecek beni olduğum gibi,
Kucaklayacak