Mutlu Son Şiiri - Ferhat Atik

Sevdaya çalan bir renkti gözleri,
Mevsimini arayan yapraklar gibi,
Zamansız uyanışında baharın,
Bir yaşamı biraktı gitti.

Gövdesine tutunan bir ağaç dalıydı elleri,
Zamansız ve apansız yalnızlıklarda,
Kış sonunda soyulmuş, vitrin mankeni gibi
Geride, anılar biraktı gitti.

Üzülmeye meyilli hassas yüreği,
Yaşlanmış yüz yıllar gibi,
Beraberine alıp nice tecrübeyi,
Yüreklerde, bir gülümseyiş oldu gitti.

Aldığı yaşlara inat, yeni düşünceleri,
Sonsuz limanlara açılan gemileri,
Ruhunu rahatlatan mutlu yaşamı gibi,
Mesajını bırakıp, gülümsedi ve gitti.

(2002)