Mutlu Olurdun Şiiri - Arman Marazyan

Benim cebi delik hayallerim kadar
Namuslu olamadı etrafı saran
Baldırı çıplak hiç bir sevdacıklar...
Ve eyvallahım olmadı,
Yalnızlık altında kimseye.
Dişe diş dalaştım,
Restime boyun eğdi insancıklar...

Çıkmaz sokağa girmiş bir aşktı bizimkisi,
Yani öyle sanıyordum önceleri.
Meğer çıkmaz sokağın ta kendisiymiş,
Yalnızlar mahkemesinde öğrendim gerçekleri...

Sen istemiştin başka gözlerde okunmayı...
Hadi nereye istersen oraya git şimdi güle oynaya.
Şiir ettim seni kalbimden....
Duygusuz gözlere kadar yolun var!
Bir gün satırlarının kıymetini anlarsın ahlar içinde.
Çatı aralarında toz tutmuş kitap sayfalarında...

Ait olduğun yere git her şeyinle!
Baş başa bırak beni kendi hayatımla.
Şiirlerimin satırlarından da çık artık,
İlham kaynağı olma yüreğimin duygularına...

Kim bilir kaç kişi girip çıktı hayatıma?
Sen kimsin ki unutulmayacaksın?
Ben seni de çoktan unuttum.
Ahh yüreğim bir de sen unutsaydın,
En çok yine sen mutlu olurdun...