Bazan kendimizde,
bazan O'nda buluyoruz aradığımızı,
ya da bulamıyoruz.
"Mutlu olan yazmaz" diyenden bahsetmiştim hani.
Ama yazı hep var, okuyoruz ve yazıyoruz.
Aradığımızı,
bulamadığımızı.
Bulduğunu yazanı gördünüz mü?
Sevdiğine ulaşamayan şiir yazar,
ulaştıktan sonra aradığını bulamayan da böyle nesir yazar derdini anlatmak için.
Kadınlar, erkeklerden;
erkekler kadınlardan yakınıyorlar.
Hiç konuşuyor muyuz?
Nedir sorunumuz?
Konuşabilsek, çözülecek sorunlar.
Sorunlar çözülecek derken,
birbirimize kollarımızı açıp sarılacağız anlamında söylemiyorum.
Uyuşamadığımızı anlayabilmemiz bile bir çözümdür sorunlarımıza.
Ama yapamıyor muyuz?
Korkuyor muyuz yüzleşmekten, yoksa?
Ya kaybedersem derken, kavuşmayı olanaksız hale getiriyoruz.
Senelere mal oluyor,
belki de yeniden bir başkasında bulabilecek iken aradığımızı,
hem kendimiz için hem O'nun için.
Ya da hiç ulaşamıyor kısır döngü içinde kaybolup gidiyoruz, girdabın karanlığında.
Ne yapmalıyız, peki, o zaman
2018
Kayıt Tarihi : 29.11.2020 00:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!